Eerstejaars skiërs Fleur en Dewi kijken terug op de Jongerenreis

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op pad met de VGW: koude douche of warm bad?

Ze waren zo groen als gras: Fleur van Schaik en Dewi Lubbes. Begin februari stonden ze beiden aan de start van hun eerste Jongerenreis met de VGW. In de decembereditie van de Nieuwsvlok spraken Dewi en Fleur over de verwachte en gevreesde kou, de hoop vrienden voor het leven te maken en de diepgewortelde wens ‘liefst vet snel’ naar beneden te suizen. Wat is er geworden van al hun wensen en verwachtingen? Is er bij beiden een wintersportzaadje gepland? Of hangen zij na één seizoen de ski’s al aan de wilgen?

,,Geen sprake van”, vertelt Fleur van Schaik. ,,Ik vond het echt superleuk. Ik ben juist heel blij dat ik meegegaan ben. Vrienden van mij doen allemaal leuke, gekke dingen. Dat wil ik ook. Ik weet wel dat ik dat misschien niet zo kan als zij, maar ik heb het toch maar gedaan.” En hoe. Tot haar eigen verbazing heeft de 22-jarige Alkmaarse vrijwel alle dagen staand geskied. ,,En ik ben heelhuids weer thuisgekomen. Dat had ik van tevoren echt niet verwacht.” Alleen tijdens een toertocht, die met de voltallige groep werd gemaakt, is Fleur erbij gaan zitten. ,,Die tocht was leuk, maar dat staand skiën was nog veel leuker.” Juist dat geeft Fleur extra motivatie voor een volgend jaar. ,,Mijn doel is ooit die tocht staand af te leggen, al verbind ik daar geen einddata aan. Ik zet me voor honderd procent in, maar dát doe ik altijd.” Het tekent haar enorme veerkracht.

Ook voor Dewi Lubbes was de reis naar het Italiaanse Vigo di Fassa een groot succes. De toertocht staat bij haar met stip op nummer één. Al vond ze stiekem de dag ervoor nog mooier. ,,Toen zijn we met een klein groepje funners de tocht gaan verkennen. Dat was zo mooi, zo rustig. Je gaat over allerlei bospaadjes. Dat was voor mij het echte wintersportgevoel.” Daarbij vallen de ‘normale’ pistes in Vigo toch een beetje in het niet. Die zijn breed, geen boom te zien, allemaal gekapt. ,,Best saai”, voegt Dewi er gekscherend aan toe.

Snel, sneller, snelst
Overigens is skiën met Dewi nooit saai. Zij is het type snel, sneller, snelst. Dat bracht haar dit jaar op een topsnelheid van 55 kilometer per uur. Als het aan Dewi had gelegen, dan had dat best wat harder gemogen. Maar ja, die begeleiders hè? Volgend jaar dus nieuwe ronde, nieuwe kansen. Want ook zij verwacht weer van de partij te zijn in Italië. ,,Oh absoluut. Ik heb er echt geen seconde spijt van gehad.” En de door haar zo gevreesde kou dan? ,,Welnee, die viel reuze mee. De kou daar is toch echt anders. Zeker met een blauwe lucht en een zonnetje erbij.”

Dat de kou in Italië anders aanvoelt dan thuis, kan Fleur beamen. ,,Ik haat kou! In Nederland. Maar ik hou van wintersport.” Wat misschien ook helpt is dat de sfeer in Italië gewoon fantastisch was en dat had niet alleen met de zon en het dikke pak sneeuw te maken. ,,Je bent met zeventig mensen onderweg en dan zijn er altijd minstens tien mee met wie je het gewoon heel goed kan vinden”. Ook had Fleur een goede click met haar kamergenote Liv. ,,We hebben elkaar na de reis nog niet gezien, maar al wel gesproken.” Vrienden maken voor het leven stond ook op de agenda van Dewi. Of dat gelukt is, weet ze nog niet. ,,Wel heb ik het gevoel dat we volgend jaar gewoon weer verder gaan, waar we gebleven zijn.”

Is er dan werkelijk niets tegengevallen aan de lange reis naar Italië? Dewi: ,,Nou ja, mijn verwachtingen over het Italiaanse eten zijn wel getemperd hoor.” Op een lekkere chocolademelk na – die meer weg had van een dikke chocosaus – was het eten toch niet helemaal je-van-het. ,,Echt wintersporteten. Meer Duits, dan Italiaans”, aldus de 22-jarige. En ook de wissel die zo’n reis op je energieniveau trekt, verraste Dewi: ,,ik geloof dat ik nu pas begrijp waarom mensen altijd zeggen dat één weekje wintersport meer dan genoeg is. Bij thuiskomst was ik toe aan vakantie…” Al heeft ze daar nu helemaal geen tijd voor. Dewi verruilt namelijk het Noord-Hollandse Wormer voor de Domstad. Werk aan de winkel, dus.
,,Maar volgend jaar ben ik er weer bij”, besluit de kersverse Utrechtse. Net als Fleur: ,,zeker weten!”

Maaike Veerkrmap