Sven Thijssen had SBS met open armen ontvangen.
Reisleider jongerenreis neemt afscheid met een knipoog
Het feit dat Sven Thijssen na 6 jaar heeft aangekondigd te stoppen met zijn reisleiderschap bij de jongerenreis heeft ervoor gezorgd dat hij eindelijk in het zonnetje wordt gezet en de aandacht krijgt die hij verdient in deze nieuwskrant.
Zelf had hij er geen bezwaar tegen gehad om een erelidmaatschap te aanvaarden en ook een nieuwsitem via SBS had hem wel gepast geleken, maar ja, de kruiwagens van deze reporter beperken zich tot die ene in de schuur. Daarbij blijft hij zich gewoon inzetten voor de VGW, hij is namelijk de enige die bij alle jongerenreizen aanwezig is geweest en deze titel wil hij nog even behouden begreep ik.
Sven startte zijn VGW-ervaring een jaar nadat zijn ouders, met flinke twijfels nog, besloten om eenmalig met Sarah (zus van) mee te skiën met de VGW. Deze exercitie werd zoals velen weten nog vele malen herhaald en het tweede jaar mochten broer Sven (toen 17) en zus Sanne (momenteel coördinator begeleiderscommissie) dus ook mee. Toevallig was dat in net het jaar dat Tina Kos (Sven’s rechterhand, medeleider, steun, toeverlaat en ADL coördinatrice bij de jongerenreis) afscheid had genomen als reisleidster van de kinderreis en deze taak op de schouders van Ferna van der Schaaf kwam te liggen. Ook Ferna werd later een soort sidekick bij de jongerenreis. Aangezien de meesten wel op de hoogte zijn van het feit dat Sven werd voorgegaan in zijn reisleidersrol door zijn vader Rob (die moest stoppen omdat Sarah bij de jongerenreis instroomde en er nu eenmaal geen ouders zijn toegestaan) zal het duidelijk zijn dat Sven het wiel niet helemaal zelf heeft uitgevonden. Hij vindt overigens wel dat hij zijn rol als reisleider meer naar de huidige tijd heeft gebracht, iets minder dictatoriaal en iets meer diplomatiek😉.
Sven is inmiddels van alle markten thuis: naast reisleider is hij namelijk ook materiaalman, leraar en bovenal begeleider. Na een half leven bij de VGW vroeg ik hem welke functie er nog geambieerd wordt. Hij denkt nog na over een rol als revalidatiearts, maar wellicht dat hij zich toch beter bij cijfertjes kan houden (vind ik ook!). Het kostenplaatje rond krijgen is trouwens ook voor Sven een steeds zwaardere klus; zo kwamen er minder staanders en meer zitters en die kosten nu eenmaal meer geld!
Alle gekheid op een stokje, Sven gaat graag terug naar zijn rol als begeleider. Plezier maken, meer tijd voor ontspanning en verbinding met de deelnemers en niet meer continu ‘aan’ staan en alle verantwoordelijkheid op je schouders voelen. Kortom: Niet nadenken, maar volgen.
Natuurlijk heb ik Sven ook gevraagd naar anekdotes en pikante verhalen, want die moeten er volop zijn, maar hij is duidelijk geen klokkenluider, misschien omdat hij altijd ‘one of the guys’ is gebleven, de nachtwacht van het eerste uur.
Wel gaf Sven aan zelf niet van nachtzwemmen te houden, terwijl hij wel regelmatig anderen moest wijzen op de sluitingstijden van het zwembad in Vigo di Fassa. Verder is hij erg trots op de introductie van het befaamde bierpong-toernooi, dat gelukkig de laatste jaren steeds vaker door deelnemers wordt gewonnen.
De sneeuwpret en streken met wekkers, folie en lotusslachtoffers blijven welkom, maar busreizen van 24 uur kunnen hem gestolen worden.
Sven wil nog even zijn dank uitspreken voor de enorme steun die hij gehad heeft van collega reisleider Tina Kos (die toch ook niet met stille trom mag vertrekken) en partner Robin natuurlijk, die hem thuis de ruimte gaf om tijd aan de club te spenderen. Hij hoopt dat er snel een opvolger gevonden gaat worden, die hij natuurlijk waar wenselijk wil ondersteunen. Hij blijft in de buurt!
Sven bedankt!
Tot volgend seizoen en dan weer als begeleider én broer.
Sylvia van der Boorn
