Met een lach en soms een traan genieten van een heerlijke week skiën
‘Dit kan eigenlijk alleen maar bij de VGW’
Op 12 januari 2024 begin ik aan mijn tweede Volwassenenreis voor zitters én mijn dertiende VGW-reis. De heenreis loopt een beetje uit. Na een reis van ruim veertien uur komen we dan eindelijk aan bij hotel Alpenhof in Maria Alm. Bij Karin en haar team. Waar we warm worden onthaald met een heerlijke Apfelstrudel.
Daarna trekken we ons terug op de kamer om bij te komen van de reis. Aan het einde van de middag komen we samen en kletsen bij. Vervolgens schuiven we aan tafel voor een welverdiende Wiener schnitzel en diverse bijgerechten. Als afsluiter volgt natuurlijk de welkomsttoespraak van reisleider Rob Thijssen, waarna velen nog na-borrelen of zich terugtrekken en zich gereed maken voor een prachtige eerste skidag. En jawel hoor, voor ons Kart ski-clubje zou de prachtige A-Berg op het programma staan.
Zoals elke dag na het diner, net voor het toetje, houdt Rob een spreekmoment. Toch loopt deze avond iets anders dan gepland. Samen met Bianca van Vlijmen en Rinske de Jong zet ik Rob namelijk ludiek in het zonnetje Het is zijn 12,5-jarig jubileum als reisleider. Iedereen ligt in een deuk en er vloeit zo nu en dan een traan, waar soms een ongezouten mening van Rob aan te pas moet komen. Daarna neemt hij onze cadeautjes in ontvangst. Hierna volgt de pubquiz. Het blijft nog lang gezellig.
De volgende dag wordt onze groep opgesplitst voor een verkenningstocht. Een heerlijke dag. Tot het noodlot op de rem trapt bij Carina Beemsterboer. Door snel en vakkundig ingrijpen van meerdere VGW-leden, loopt het goed af. Toch zit bij de meesten van ons de schrik er goed in. Om die reden vinden er die avond ook geen activiteiten meer plaats. Na een nacht in het ziekenhuis, voegt Carina zich gelukkig weer bij ons in het hotel.
De volgende dag staat bij de helft van de deelnemers een relaxte dag op de planning. De anderen gaan gewoon de piste op, terwijl de achterblijvers zich vermaken in en om het hotel. ’s Avonds staat traditiegetrouw het befaamde Beerpong-toernooi op het programma. Helaas verliezen Rob Thijssen, Erik van Winkoop en ik onze partij. De winst gaat naar de gebroeders De Boer.
Woensdag volgt een normale skidag, waarbij ‘de Aberg-groep’ helemaal van de top naar het dal skiet. Vol trots. Een ander deel van de groep vertrekt naar Mühlbach am Hochkönig voor een mooie skidag. De rest blijft rondom Maria Alm. ’s Avonds smikkelen we van een veelzijdig Italiaans buffet. De traditionele karaoke- annex muziekavond volgt. Als hoogtepunt: een prachtig lied van Cor van der Laak (Cor Janssen). 😊
Donderdag staat ons een heuse dagtocht te wachten. Met 44 skiërs verkennen we vandaag een pittige, maar adembenemende piste in Mühlbach. Wat een geweldige dag! Het is fijn om een dagje te vertoeven in dit mooie gebied. Deze wederom geslaagde dag wordt afgesloten met overheerlijke kaasfondue én een muziekbingo.
Vrijdag is een normale skidag. Na een ‘halve’ dag skiën sluiten we deze bijzondere reis af met een gezamenlijke VGW-lunch. Met z’n allen. Onderaan de Aberg. Ook volgt er daarna nog een après-skiparty. Samen met de deelnemers en begeleiders van de ‘Staanders’.
Hier staan we ook stil bij twee bijzondere feiten. Ten eerste is dit voor Paul De la Combé zijn tiende editie als reisleider van de Volwassenenreis Staand. Ten tweede: de Volwassenenreis Zittend heeft al 35 jaar het genoegen bij Karin in Alpenhof te mogen vertoeven. Vervolgens staan er spareribs op het menu. Rob en Karin zorgen voor een passende muzikale omlijsting. Daarna brengt van Harry-Jan Bus een prachtig lied ten gehore op de accordeon. Kippenvel.
Je zou denken dat deze geweldige week vlekkeloos eindigt, maar niets is minder waar. Voldaan en trots rijden we richting de Duitse grens. Na een korte tankstop op een afgelegen industriegebied gaat het mis.
Er volgt een harde klap. De bus staat acuut stil. Een kapotte koppeling gooit roet in het eten en deze valt niet meer te fixen. Een nieuwe bus regel je niet één, twee, drie, maar door de inspanning van veel vrijwilligers is dit opgelost. Zo helpen onze lieve staande VGW-vrienden ons uit de brand. Met een beetje passen en meten, reizen we nu gezamenlijk in een overvolle bus naar Nederland. Onze bagage en rolstoelen worden opgepikt door een ander VGW-rolstoelbusje en een bestelwagen Voor elk probleem blijkt een oplossing te zijn. Dat kan eigenlijk alleen maar bij de VGW. De reis kan verder. Hierdoor arriveren we superlaat in Nederland. Maar we zijn thuis. Mijn dank aan de reisleiding en de bus-crew.
En op naar een zorgeloze reis in 2025!
Nick Berkman
